Schrijf mee!
« »

Communicatie, Mensen, Natuur

Grind, lint, kind

11 oktober 2010 | 114w | van Pruikem | 0

Met een diep ijzergejank opende hij het roestige hoge toegangshek. Het droge grind kraakt onder zijn tuinlaarzen en de zaklantaren tikt ritmisch tegen zijn been wanneer hij het nauwe pad oploopt. Klam zweet kondigt opwinding aan, zijn geest tolt door naar de door hem zo verlangde dimensie. Daar, achter het potsierlijke familiegraf van de plaatselijke burgemeestersfamilie, doemt zijn eindbestemming op. Een plankenvloer met bloemstukken bedekt. Een scharlakenrood lint kleurt in het maanlicht meedogenloos zwart.
Ruw trekt hij de planken weg en staart ademloos naar de kist. Grondwater glinstert naast de flanken. Plots klinkt een Nokia-tune in zijn zak. “Hallo, met Peter” bromt hij geïrriteerd. Een snikkende kinderstem antwoordt zacht: “pappa, mijn cavia is gestorven”

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van van Pruikem of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

2 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »