Voorzichtig til ik haar op. De rolstoel probeert haar vast te houden. Na een paar rukjes is ze los, de invalidenstoel rolt langzaam weg. Haar halfopen ogen lichten op terwijl ik haar behoedzaam op bed drapeer. Het laken heb ik al veel eerder teruggeslagen. Eén voor één maak ik de knoopjes los. Knoopjes die als een spoor van schelpjes de weg wijzen. Elk open knoopje is als een belofte van onvervuld verlangen. Ik heb geleerd dat dit de mooiste zijn. Al is zij een schim van de schoonheid die ze ooit was, voor mij wordt ze mooier en mooier. Ik vertel haar dit elke avond. Niet om haar zelfbeeld bij te schaven. Het is het mijne dat dit nodig heeft.
Gevoelig stukje, Arjan. Voorzichtig neem ik aan dat het non-fictie betreft. Voor mij als neutrale lezer doet het er eerlijk gezegd niet eens toe; het is een mooi, sereen en gevoelig stukje.
Twee puntjes die ikzelf anders zou schrijven.
terug geslagen – teruggeslagen
Het is de mijne… – Het is het mijne…
Ha Ewald. Scherp als altijd! Dank! ik pas het aan. Elke keer weer mooi hoe jij fluweelzacht een correctie aanbrengt. Respect.
Dan moet ik nogmaals – fluweelzacht – corrigeren, Arjan.
Het is het mijne die dit nodig heeft. – Het is het mijne dat dit nodig heeft.
de-woorden zijn die – het-woorden zijn dat.
Zo blijven we bezig (-; Nee hoor, weer bedankt en inmiddels aangepast.
Arjan, dit verhaaltje begint veelbelovend, maar eerlijk gezegd wordt er naar het thema ‘gezocht’, en nogal theatraal. ‘Schim van de schoonheid…’- ‘… mooier en mooier.’ Als het om haar karakter ging zou ik het niet tegenstrijdig noemen. Nu wel.
Eén voor één – een voor een; accenten zijn hier overbodig.
Elk open knoopje – Elk los knoopje; een blouse bijvoorbeeld, gaat open, door een los knoopje, zoals in de vorige zin.
Hoi Han. Dank voor je reactie. Ja die van dat open knoopje snap ik. Alleen wil ik twee keer hetzelfde woord vermijden vandaar dat gebruik van los. IK ga nog eens kijken. En theatraal kan toch een keuze zijn?
Arjen. Natuurlijk is dat een keuze. Ik houd er vaak niet zo van, dat is uiteraard persoonlijk. En net zoals humor, is het een moeilijk genre.
Graag wil ik bij het begin beginnen. Prachtige titel.
Ik heb moeite met invalidenstoel. Dan dwalen mijn gedachten weg … Is de stoel invalide of is het een stoel vanwege een handicap. Een rolstoel bijvoorbeeld.
Ik voel meer sensatie bij langzaam maak ik de knoopjes los dan een voor een … Wel of niet met accenten.
Helaas weet ik niet wat er eerst stond, maar nu heel veel knoopjes in de tekst. Ik verlies hier het romantische, ook al is het niet meer zoals eerder. Ja, dat is jammer. Dat doet ouder worden en zeker ziekte.
Dat mis ik ook bij de zin van haar zelfbeeld. Jij en zij kunnen niet dat beeld bijschaven. Ziekte vernietigt dat helaas.
Eigenlijk doet het mij verdriet om op je gevoelige stukje commentaar te leveren.
Ik zie nu dat je al eerder rolstoel had gebruikt. Misschien een idee om gewoon alleen stoel te schrijven. Volgens mij is voor iedereen het beeld duidelijk.
Jammer dat we niet meer eerdere versies kunnen lezen.
Mooi stuk Arjen.
Voor mij is deze zin overbodig: ‘Het laken heb ik al veel eerder teruggeslagen.’ Die haalt me daar uit het moment.
@Levja: Ja dat met die stoel zou zo kunnen. Dankjewel.
@Inge, ja ik snap wat je zegt. Zelf vond ik het fijn om die voorbereiding te noemen. D