Mijn zelfbeeld is met het tellen van de jaren ingrijpend veranderd. Waar ik, geheel naar geldende normen, achteloos door het leven ging, waarbij alles vanzelfsprekend en logisch leek, besef ik terdege dat dit voorgoed verleden tijd is. Ik heb er vrede mee. Toch sta ik beslist niet te springen snel ouder te worden.
Hoe anders is het beeld wanneer ik kijk naar de jongvolwassenen vandaag de dag. Fatsoensnormen die voor mij heel gewoon zijn lijken niet meer te bestaan. De ik-maatschappij is op de voorgrond getreden. Ook in mijn eigen beperkte kringetje moet ik lijdzaam toezien hoe veranderingen zelden een verbetering blijken te zijn. Ik wil de wereld nog niet opgeven, een rooskleurige toekomst kan ik echter ook niet zien.
Goed geschreven Luc, al lijkt het mij alleen maar gezond en vanzelfsprekend dat iemands zelfbeeld in de loop der jaren aan verandering onderhevig is.
Het mopperen op fatsoensnormen van de jongere generatie lijkt me van alle tijden.
Klein puntje:
…hoe veranderingen optreden welke zelden… – hoe veranderingen optreden die zelden…
Welke wordt over het algemeen alleen in formele teksten gebruikt, in normaal proza heeft die de voorkeur.
Ewald, dank je wel. Aangepast. Grt
Luc. Ja, naarmate we ouder worden…
veranderingen optreden die zelden ten goede keren – veranderingen keren niet ten goede, ontwikkelingen bijvoorbeeld wel.
veranderingen die zelden een verbetering zijn, zou wel kunnen.
Dank voor je bericht Han, aangepast. Grt
Goed stukje, Luc. Eerst een beetje zuur, maar toch fijn dat je het nog niet opgeeft.