Van jongs af aan moest ik ertegen vechten. Het zit in mijn genen. Mijn vader, mijn moeder, generaties voor hen gingen ten onder aan drank of drugs.
Nooit heb ik een druppel alcohol aangeraakt. Geen sigaret, geen pilletje, geen dubbeltje gewed. Altijd bewust dat zoiets mijn leven kon ruïneren.
Nu kijk ik volkomen verrast hoe mijn wederhelft zijn koffers pakt. ‘Ik kan niet meer leven met jouw obsessie. Zoek hulp,’ snikt hij.
‘Waarom?’ smeek ik.
‘De boeken.’
Ik kijk om me heen. Ver kan ik niet kijken, want elke centimeter van ons huis staat vol stapels boeken. Ja, daar klaagde hij wel eens over. Ik grapte dan dat het tenminste geen ongezonde verslaving is. Niet zo één die levens ruïneert.
Ik zou ze nochthans niet inhaleren of wegklokken die boeken. Hoewel sommigen in rook op kunnen gaan en in enkele zou je zowaar kunnen verdrinken. Mooi stukje.
Dank je, Mien. Inderdaad, je kunt helemaal verdwijnen in sommige boeken.
Inge. Haha, arme man.
@Inge: leuk om je hier weer tegen te komen! En tsja, liever lezen dan een relatie…
Dank Han & Lisette. Ja, het was even geleden. Weer eens een themawoord waar ik wat mee kon
@Han Ach, hij mag vast wel meelezen.
@Lisette Is dat zo? Ik hoop die keuze toch nooit te hoeven maken…