“Met alle respect dokter Koning, ik vind het degeneratief geleuter. Er moet nú wat gebeuren. U moet vandaag die vaccins aan gaan vragen voor de zusters en broeders.’
‘U vindt het wat?’
‘Oh, sorry, maar u gebruikte net zoveel dure woorden om uw weigering te onderbouwen, dat ik daar ook maar mee begon.’
‘Dat lijkt me niet verstandig, zuster. Ik heb er immers voor doorgeleerd en u …’
‘Nou ja zeg. Gaat u het ook nog over die boeg gooien. Hoelang bent u nou klaar met uw coschappen? Vier maanden? Ik werk al 25 jaar in dit ziekenhuis.’
‘…’
‘Maar, als het beter overkomt, dan zeg ik nog maar eens in gewone zustertaal, dokter Koning. Slap gelul. Dat is het. Slap gelul.’
Niemand kan een ander dwingen om het vaccin te nemen maar het zou me niet verbazen als, zoals het bij de kinderopvang ook al “verplicht” is, dat vaccinatie straks een voorwaarde zal zijn bij…vliegverkeer, grensoverschrijding, werk, etc. En ik, ben voorstander.
Inderdaad, Luc. Het zal vermoedelijk een voorwaarde zijn om verder te kunnen. En dan is de vraag of dit na één of twee vaccinaties al kan.
Mijn stukje ging vooral over de volgordelijkheid van vaccinatie. De titel vind ik achteraf niet zo passen. Had bovendien zin in een knetterende dialoog. Dat heb je soms op doordeweekse woensdagen.