‘Hoi opa.’
‘Ha Tijl, was je d’r weer?’
‘Ja, eindelijk weer naar school geweest.’
‘Hoe was het?’
‘Saai, zoals vroeger.’
‘Ben je op de fiets gegaan?’
‘Tuurlijk, maar drie keer gevallen.’
‘Je niet bezeerd?’
‘Nee, wel iets gevonden.’
‘Wat dan?’
‘Een zilveren buisje; kijk hier is het.’
‘Dat is een gaspatroon.’
‘Wat kun je daarmee?’
‘Die doe je in een slagroomspuit om er druk op te zetten.’
‘Waarom ligt die dan op straat?’
‘Sommige mensen gebruiken ze ergens anders voor.’
‘Waarvoor dan?’
‘Als lachgas, in een ballon.’
‘Echt?’
‘Ja, ik heb het nooit geprobeerd; jij ook niet doen hoor.’
‘Ik heb geen gas nodig om te lachen.’
‘Goed zo. Waar lach jij om?’
‘Als m’n vader een scheet laat.’
‘Hm…’
Voor de valpartijen met de fiets kregen wij vroeger een “Christoffel” op de fiets gemonteerd, onder de stuurpen. Daar doet je stukje mij aan denken, Willem.
Ah, de heilige Christoffel, patroon (!) voor de reizigers Luc.
Wille. Met recht lachen om een scheet.
Wordt weer een leuke serie, Willem.
Dank Ewald en Han. Elke week maar weer proberen om het themawoord in een dialoog te laten gloriëren.
Wat heerlijk onschuldig
Hartelijk gefeliciteerd Willem!
Bedankt Luc en op naar de exercitie.
Leuk winnend stukje. Tijl wordt goed opgevoed, zo.
Heeft de Heilige Christoffel nog een andere functie dan een geluksbrenger voor onderweg?
Willem, hartelijk gefeliciteerd.
Willem, van harte gefeliciteerd!
Bedankt allen die mij hebben gefeliciteerd of dat nog gaan doen.
@Lousjekoesje,ja, zie Wikipedia.
Willem. Gefeliciteerd met deze nationale literaire erkenning.
@Willem: beetje verlaat, maar alsnog gefeliciteerd!
Dank je wel Lisette.