Wat onwennig schuiven de muzikanten de krappe orkestbak in. Het mag weer. De corona is alweer een tijdje stil. Niet dat ze veel herrie gaan maken want het is een erudiet gezelschap. Ze zitten misschien haast bij elkaar op schoot maar dat mag de pret niet drukken. Alleen de bassist moppert een beetje. De dirigent heft zijn sticky (sorry niet goed opgelet bij muziekles vroeger). Alle ogen zuigen bedwelmd de vloeiende bewegingen van de dirigent binnen. Het klinkt weer ouderwets goed. Genieten. Totdat de triangel aan de beurt is. Het gaat helemaal mis. Als domineestenen vallen alle stukken om en uit elkaar. Het leed is groot. De triage desastreus. Geen enkel instrument komt goed uit de strijd. Alle mondstukken zoek.
Recente reacties