Schrijf mee!
« »

Communicatie, Fictie, Liefde, Mensen

Nagedachtenis

12 januari 2021 | 120w | Nel Goudriaan | 3

Woorden zijn niet meer nodig, alles is gezegd. De serene stilte tussen ons is als een deken van troost.
De muren zwijgen, zoals ze altijd deden.
Nog eenmaal raak ik je gezicht aan, om je mond speelt een glimlach. Ik bevochtig je droge lippen met een wattenstaafje.
Je ogen zijn open, maar je blik bereikt me niet meer. De vitrage filtert het felle zonlicht tot een milde straling.

De bel doorbreekt de stilte, de dokter neemt plaats naast het bed. Uit zijn tas pakt hij een spuit en en een flesje vloeistof.
‘Zal ik dan maar …?’ vraagt hij.
Ik knik slechts.
Langzaam verdwijnt het licht uit je ogen, je huid verstrakt.
Ik open de gordijnen en zie een wolkeloze hemel.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Nel Goudriaan of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

10 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »