Iedereen kent ze wel. Lachgasten. Nee geen gekke vogels. Geen kraaien of Vlaamse gaaien. Maar podiumbeesten. Caberatiers met een duur woord. In alle soorten en maten bestaan ze. Je hebt jolige lachgasten maar ook serieuze. Kritische, cynische, satirische keileuk. Maar wat als een lachgast moet huilen? Van verdriet of plezier. Valt ie dan van zijn geloof? Waarachtig? Of moetchet gewoon kunnen. Qua mens. Ik vraag het me af. Sommige lachgasten voelen zich namelijk verheven boven het volk. En kom je aan het volk dan kom je aan mij. Lekker puh. Denkt u nu misschien als lezer. Wat denkt die Mien wel niet? Ik zou voor niet gaan. Lachen is en blijft gezond. Het geeft ruimte aan verandering aldus Daja Laatmaar.
Cabaretier by the way.