Opgesloten in wat niemand nog heeft meegemaakt. Het benauwt. De petunia’s trekken zich nergens wat van aan en doen wat ze het liefste doen: bloeien. Prachtige kleuren. In een tuin of op een balkon, voor water doen ze waarvoor ze op de wereld zijn. Gewoon uit de grond is speciaal. Zelfs de overgebleven zaadjes van verleden jaar hebben er nog zin in.
Als ik kon tekenen of schilderen zouden ze mijn model zijn. Een bijtje komt iedere avond even ‘snacken’, vliegt weer weg om zich met de natuur te verbinden, waar mensen alleen maar over kunnen praten.
De diverse kleuren vloeien in elkaar over, zoals die van mijn verfdoos van vroeger; er is geen onderscheid meer, dankzij een niet-uitgespoeld penseeltje.
@Han. Dat menigeen meer oog voor de natuur heeft is toch wel een pluspuntje in deze tijd. Genieten van bloemetjes die je voorheen niet eens zag staan, net zoals mooie bomen, gebouwen enz. Niet verkeerd toch?
@Luc. Het is zeker niet verkeerd. Gelukkig heb ik geen crisis nodig om dat te beseffen.
Mooi geschilderd, Han
@Levja. Dank je wel!