Het klopte, ik was er ‘eentje om overheen te lopen want ik deed tóch nooit iets terug’.
Ik was slechts een penseel tussen al die Rotterdamse kwasten, the Englishman in New York, dé vreemde eend in de bijt.
Terugbijten zou ik. Zo nam ik mij als tienjarig meisje voor. Ik kocht wat merkkleding, hing mijn volzinnen met vocabulair (die tóch al niet pasten bij mijn leeftijd) aan de wilgen en begon met het te pas en te onpas omwisselen van kénnen en kúnnen. Er stond een nieuw tijdperk op me te wachten. Eén met veel vrienden, een hoop lol, grenzen ontdekken en verleggen.
Of het me windeieren heeft gelegd? Ik weet het niet. Maar ik zou het zó weer doen.
@Louisa: wat een mooie uitdrukking: een penseel te zijn tussen de kwasten. En de ‘English man in New York’ wordt bezongen door mijn grote muzikale favoriet Sting. Hij duidde daarmee op een excentrieke man, niet bang om anders te zijn. Die houding gunde ik jou vroeger nog meer dan van je afbijten.
Bedankt voor je lieve reactie Lisette
Dit stukje is kennelijk aan mijn aandacht ontsnapt.
Inderdaad een schitterende zin: ‘Ik was slechts een penseel tussen al die Rotterdamse kwasten, the Englishman in New York, dé vreemde eend in de bijt’.
Leuk, dank je wel Ewald