Als dochter van een tandarts heeft ze een kwaaie tijd. Haar vader gruwt van marsepein en chocolade. Ook de kruidnoot is zwaar verboden. Als ze komt spelen, heeft ze een lijstje van foute zoetigheden bij zich.
Ik besluit haar toch een beetje te laten meegenieten van deze tijd. Wie zoet is, krijgt lekkers, toch?
“Staan deze niet op mijn lijstje?” vraagt ze, met een begerige blik op het schaaltje. Nee hoor, lieg ik, dit zijn toch noten?
Als ze die avond wordt opgehaald, komt ze blij aangehuppeld. Vrolijk vertelt ze dat ze iets heel lekkers heeft gegeten: nootjes met peper. De man knikt tevreden. Natuurlijk mag ze nog eens komen spelen.
Hopelijk poetst ze haar tanden vanavond een beetje extra.
Leuk Lisette
@Inge: dankjewel. Diezelfde tandarts sloeg later helemaal op tilt, toen het vriendinnetje een lolly in haar mond had.😉
Leuk om te lezen Lisette.
@Willem: dankjewel
Het was zoveel leuker geweest zonder vermelding van die enge meneer….Grt.
Mooi genadig (kinder)verhaal.
Ah, arm meisje. Nootjes met peper, hoe zouden die echt smaken?
Mist er nu een woordje in de zin ‘Ik besluit haar toch …’?
@Luc: tja, maar die meneer was wel erg bepalend in het verhaal.
@Cesar: dank je wel. Genade en een beetje rebellie zijn voor mij de ingrediënten voor een goede opvoeding.
@Valerie: ik houd het levrr bij gezouten noten.
En ja, je hebt gelijk: er mist daar een woord. Een restje van een eerdere versie. Ik ga het aanpassen.
Leuk verhaal en te lezen zeker moeilijk om een kind van de tandarts te zijn.
@lisaoomen: praat je uit eigen ervaring? Sterkte dan
@lisette, nee gelukkig niet maar kan aan het verhaal lezen hoe moeilijk het zal zijn. Al had ik wel vroeger een vriendin die geen zoetigheid mocht wegens allergie.