Vanochtend wekte je me weer. Vanuit het niets landde je bovenop me. Jouw harige poten trippelden over mijn blote borst. Ragfijn, sensueel. Ik liet je begaan, terwijl jouw genegenheid door mijn lichaam trilde. Je voerde een tapdansje voor me op en even vreesde ik dat je in mijn tepel zou bijten. Een pootje kamde door mijn borsthaar, speelde ermee. Ik bakende jouw speelveld af met bergen van dekens. Even klauterde je ertegenop, maar gaf jezelf onmiddellijk weer over aan je huidhonger. Je maakte een zachte landing en draaide jezelf spartelend om. Het kriebelde heerlijk toen je pootjes over mijn buik krasten. Daar bleef je liggen, veilig en voldaan, starend naar mijn navel. Je zachte gespin fluisterde je uiteindelijk in slaap.
@Erik. Niettegenstaande het nuttige dieren zijn, gruw ik van spinnen. Maar je poëtische beschrijving verandert de zaak, toch tot ik er weer eentje tegen kom en ongewild ga gillen
Tiny, volgens mij gaat het verhaal van Erik over een poesje – zie de slotregel – en word je door de titel op het verkeerde been gezet. Leuk bedacht, overigens.
Ja, mooi op de verkeerde poot gezet.
@Erik, mooi beschreven.
@Ewald.Hahaha inderdaad ik heb het te snel gelezen. Het stukje dat ik liggen had maar uiteindelijk niet heb ingestuurd ging over een huidhongerige mug.
@Erik.
In ieder geval heb ik genoten van stukje over een poes en niet spin hahaha
Dank jullie! Haha, ja in het geval van een harige “achtpoter” had deze scene een minder lieftallige afloop gekend
Prikkelend. Graag gelezen.
@ Levja: dan is m’n doel bereikt