Schrijf mee!
« »

Communicatie

Schipbreuk

20 januari 2020 | 120w | Louisa | 6

Mijn haren druppelen. Ze zijn nog nat van het zwemmen. Het was niet koud, het water. Dat betekent dat ik mij op een warm stukje van de aarde bevind.
Plotseling schieten er herinneringen door mijn hoofd; de doffe dreun op mijn hoofd waarna ik opgesloten zat, wekenlang. In de kleine donkere ruimte onderin het schip dat vol stond met stoffige kisten. De profielen, zo scherp dat ik mij er iedere dag opnieuw aan openhaalde.
Ik heb ze horen overleggen met elkaar. Die ‘schelle’ tegen de ‘lage’, zoals ik ze gemakshalve had genoemd. Ze zeiden iets, voor mij, onverstaanbaars in het Portugees: Gallap-ohla-ai, Gal-olla-i? Hadden ze misschien Galapagos gezegd? Maar dan ben ik helemaal aan de andere kant van de wereld!

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Louisa of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

16 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »