Het gezoem van de ziekenhuisapparatuur klonk als een nijdige, opgesloten bromvlieg.
Die nijdigheid kon Bram wel begrijpen. Ook hij was gedoemd op die kleine kamer te verblijven met maar heel weinig bewegingsvrijheid. De slangen en draden zorgden ervoor dat alleen een klein beetje omdraaien mogelijk was. Om de paar uur kwam er iemand van de verpleging vragen of hij prettig lag en werd zijn houding wat aangepast met een extra kussen.
Bram zakte weer weg in zijn sluimerstand en vrijwel onmiddellijk doemden die beelden weer op.
Twee auto’s vlak naast elkaar in een alsmaar hogere snelheid. Ze naderden de wegversmalling en geen van de twee chauffeurs wilden de ander voor laten gaan.
Het geknars van schurend staal en daarna stilte.
~ voelbaar ~
Oef…
Sterk Willem. Mooie vergelijking tussen het apparaat en de patient.
Dank Inge en Louisa.
Mooie paralel tussen de brokkenpiloot en de bromvlieg. Akelig thema, heel treffend beschreven.
Krijg je rillingen van. Knap geschetst.