Ik weet niet helemaal zeker of ik nu aan het wakker worden ben of niet. Heb ik mijn ogen net voorzichtig geopend? Dat dacht ik wel maar het bleef onveranderd donker, er is geen enkel lichtpuntje om het zwart te vergrijzen.
Normaal lig ik niet zo netjes recht in bed. Keurig op mijn rug, benen gestrekt en naast elkaar. Maar het voelt goed zo, ontspannen, alsof ik heel lang kan blijven liggen. Bewegen lijkt geen optie.
Hoewel ik voel dat de wanden van de ruimte vlakbij zijn merk ik dat het me niet bang maakt. Geen paniekaanval, geen ontsnappingsplan. Eerder een gevoel van veiligheid, rust.
Blijkbaar ben ik dood en begraven. Als dat echt zo is, kan ik daarmee leven.
Helaas voor veel mensen het geval. Ik kan daar weinig zinnig over zeggen. Ik denk onze sitebeheerder Frank veel meer. Die is daarin doorgestudeerd.
‘Blijkbaar ben ik dood en begraven. Als dat echt zo is, kan ik daarmee leven.’
Schitterend, maar daarmee kom je niet aan 120 woorden.
‘Als dat echt zo is’ had er goed beschouwd nog uit gekund. ‘Blijkbaar’ geeft de status al aan, in tegenstelling tot ‘schijnbaar.’ ‘Ik kan er mee leven’ was voldoende geweest.
Wat een heerlijk vooruitzicht!
Nooit meer iets te hoeven lezen…..