Met een tas vol schone was, levensmiddelen en goede raad, vertrekt Ellen iedere zondagavond naar haar studentenkamer. Diezelfde nacht danst ze het brave meisje van zich af. Na een week vol feestjes, keert ze op vrijdag huiswaarts met de vuile was. Daar staat moeder al klaar om haar fijn te knuffelen. Haar leven draait om Ellen.
Echter vandaag is er geen zoen, geen knuffel. Alleen twee stijf op elkaar geperste lippen.
‘Wat is er, mam?’
‘Je misdraagt je daar, heb ik gehoord.’
‘Een beetje dansen.’
Er volgt een woordenwisseling.
‘Je hebt me altijd behandeld als een kasplantje. Ik ben niet van plan een muurbloempje te worden.’
Huilend rent Ellen naar haar kamer. Ze weet, dit weekend zal haar moeder zwijgen.
Mooi en voelbaar verhaal @Annette.
Dank je @Erik