‘Nee, poppendopje, niet huilen. Vanmiddag kom ik je weer halen.’
Het valt niet mee. Als ik vroeger ’s morgens naar de zaak reed, dacht ik: zij kan lekker thuisblijven bij Mathilde. Gezellig klooien. Maar nee, ze werd een gequoteerde powervrouw.
En toen kwam die crisis. Mathilde wist niet meer hoe ze haar moeder de hele dag moest bezighouden. Kreeg ik ook nog een masker 19 aan mijn broek na slechts een corrigerend tikje. Zo ging het niet langer. Mijn vrouw is een kasplantje geworden. Eerst breng ik Mathilde naar de voorschoolse en daarna mijn vrouw naar de powervrouwenopvang. Maar wie zorgt er voor mij? Ik moet opschieten, straks een afspraak met mijn mannencoach; lekker ding, jammer van die anderhalve meter.
Ja, deze crisis maakt veel los.
@Levja. Dit is natuurlijk satire, maar net wat je zegt…
Wat mij is opgevallen is dat de ruwe bolsters echt een blanke pit hebben en types waarvan ik het nooit gedacht zou hebben ‘uit hun plaat’ gaan.