Hoe moeilijk kan het zijn? Als kind tekende en schilderde ik vrijwel iedere dag, zonder erbij na te denken. Ergens ben ik dat kwijtgeraakt, en met het verdwijnen van de zomer uit mijn leven verdween de kleur via een druilerige, bruine herfst naar een grauwe, grijze winter. Wit papier en zwarte inkt, dat was wat er overbleef, niets om kleur aan, of mee te geven.
Maar vandaag is een speciale dag. Een feestelijke dag. De bloemen bloeien en het hele veld is een regenboogkleurig boeket voor jou. Een leeuwerik hangt zingend in de lucht en wijst me de weg: “Hier moet je zijn”.
Ik doop mijn penseel in de zon en schilder in een vloeiende, zelfverzekerde beweging je stralende lach.
@Tslinger. Knap.