Graag steek ik mijn voeten diep in de modder. Of mijn kop in ’t zand. Welk van de twee van toepassing is, hangt af vanuit welke perceptie je mij bekijkt. Zelf zie ik mij met een wilde groene haardos boven het maaiveld uitsteken. Lachend en zwaaiend naar de rest van de wereld. Tenminste als het mooi weer is. Bij nat en guur weer lig ik plat op de grond en kun je over me heen lopen. Dat wil niet zeggen dat ik dan niet groei. Juist wanneer mijn loof zich niet verheft, steek ik af naar de diepte. Pas daar doe ik mijn echte kleur op. Om later, als ik groot ben, te eindigen in een hutspot, schoen of konijnenhok.
Goed in het themawoord ingeleefd, Arjan.
@Ewald; dankjewel!
Leuk. Ik ben fan van dergelijke personificaties.
@Arjan: leuk! Mooie beschrijving van leven en einddoel van onze wortel.
Herkenbaar (behalve die wilde haardos)!
Leuke invalshoek Arjan.
@valerie : Dank je wel. Het blijft leuk!
@Lisette: Dankje!
@Gerianne :Lach je me nu uit (-; ?
@Willem : Dank je wel!