Ze draait zich voor het laatst in het gordijn, zoals vroeger. Soms stak ze haar vingers in d’r oren. Tegelijk ging nooit.
Ze droeg een geruit rokje; ieder ruitje was weer onderverdeeld in kleinere. Opkijken durfde ze niet. Haar broertje huilde omdat zijn walkman was vastgelopen. Terugspoelen lukte nooit meer.
Een spoor van scherven na de zoveelste veldslag. Een vaas met tulpen kapot op de grond. Narcissen waren toepasselijker. ‘Zo doen volwassenen nu eenmaal.’ Haar troost de volgende dag na een nacht waarin ze niet sliep uit angst wakker te worden.
‘Wilt u het gordijn laten hangen, ook al is het halfvergaan?’ vroeg de makelaar. ‘Dat is veiliger.’
‘En daarom neem ik het mee.’
‘Dat begrijp ik niet.’
– wie wel.
Mooi verhaal. Subtiel gebracht. Ik vind het woord ‘dorst’ wat misplaatst in de toon van het verhaal. Maar wel een verhaal waar nog een heel verhaal achter weg komt.
Inderdaad een sterke vertelling, Han. Met hadeke eens wat ‘dorst’ betreft. Roept een ‘jaren vijftig-sfeer’ op die niet past bij het verdere verhaal.
@Hadeke. Dank je. Waarom vind je ‘dorst’ misplaatst?
@Ewald. Dank je. Wat is er mis met ‘dorst’? Omdat ‘durfde’ moderner is?
Zoals ik eerder aangaf: het roept een jaren vijftig-sfeer op. Het verhaal speelt in de tijd van de walkman. Met het woord zelf is niets mis natuurlijk.
@Ewald. Ja, daarom vroeg ik of ‘durfde’ beter is(?)
Niet beter, wel meer passend. Althans, zo ervaar ik het als lezer van dit stukje. Benieuwd naar de motivatie van hadeke.
@Ewald. Ik heb me nooit gerealiseerd dat dorst verouderd is. Omdat ik het altijd nog gebruik, denk ik. Zeker in spreektaal. Klinkt wat zachter.
Han, ik ken het alleen van héél lang geleden, van (toen al) héél oude mensen.
Zonder gekheid: zie de opmerkingen onder aan de pagina.
https://nl.wiktionary.org/wiki/durven/vervoeging
@Ewald. Ja, ik heb het ook opgezocht. Dat krijg je met oudere jongeren.
Mooi.
Ik kom uit de tijd van de walkman. Een vader van een vriendinnetje zei nog wel ‘dorst’ en een boel opa’s en oma’s. Nog steeds zeggen sommige ouderen dat wel. Misschien is het ook gangbaarder (meer gangbaar?) hier in Noord-Holland.
Nee hoor, Lousjekoesje, niet typisch Noord-Hollands. Mijn Groningse grootvader zei ook altijd dorst. Elders op internet las ik zonet dat iemand dacht dat het specifiek Rotterdams dialect was. Een algemeen Nederlands woord echter, maar wel in onbruik geraakt.
Dorst wordt ook in Brabant gebruikt, ik ken het zelf wel, maar gebruik het nooit. En die walkman, die heb ik nog liggen, van Philips; onverwoestbaar, maar ik heb ook nog de discman en de ipod waarvan mijn dochter ooit zei, nee, dat is geen apple.
@Lousjekoesje. Durfde en dorst heb ik op school als twee vervoegingen o.v.t. van durven geleerd. Ik gebruik het nog steeds, blijkt wel.
@Luc. Een walkman heb ik nooit gehad. Wel heb ik nog steeds een taperecorder van Sony met grote spoelen.
@Han, mijn oudste broer (10 jr ouder) heeft hem ook nog. Die dorst hem ook niet weg te doen. Grtn
@Luc. Ik heb er zelfs twee. De geluidskwaliteit was destijds beter dan een cassettedeck.
Het mooie van dit stukje is het verhaal erachter. Heel knap gedaan, Han.
Ik lees in de reacties over durven en dorsten. Ik hoor het in het zuiden van ons land en in België nog wel gebruikt worden in de vorm van durven. Zelf ken ik dorsten meer in de vorm van heftig verlangen. Vast Rotterdams
Even vond ik in de slotzin: – ik wel – sterker. Of niemand zal! Storen doet het niet in dit mooie stukje.
@Levja. Dank je hartelijk. Dorst, dorsten is voor mij heel normaal. Volgens mij zeg ik altijd ‘ik dorst het niet.’ Ik zal erop letten de komende tijd.
Ja, zo kan de slotzin zeker ook. Maar ik wilde tot uiting brengen dat niemand haar verhaal kent.
Je bedoeling snap ik helemaal, Han. In mijn ogen is het sterker als je het in de dialoog weergeeft. Nu lees ik het als uitleg van de schrijver. Ik denk dat de meeste lezers begrijpen dat er meer heeft afgespeeld dan wordt gezegd. Dat maakt het voor nog meer schrijnend.
@Levja. Het is een (slot)gedachte van de vrouw.
Zelfs dan vind ik het opgenomen in de dialoog sterker. Ik denk in een langer verhaal, waarbij de vrouw in gedachten weer terugkijkt, kan ik me me dat helemaal voorstellen. Ik snap ook dat de vrouw moeilijk over haar trauma kan praten. In mijn beleving maken de verhuizing en het gordijn iets bij haar los. Maar het is jouw stukje, Han.
Levja, dorsten betekent inderdaad heftig verlangen. Naar bloed dorsten, naar wraak dorsten. Geen Rotterdams maar Algemeen Nederlands.
Gewoon een gebbetje, Ewald. Laat mij maar op zijn Rotterdams snakken
In de rest van Nederland wordt denk ik net zo hard gesnakt, Levja ☺
Han, iets anders. Geen kritiek, maar uit gedeelde taalkundige interesse. Laatst las ik dat gordijn een leenwoord is, afkomstig uit het Frans, courtine. Een goed Nederlands alternatief zou voorhang of voorhangsel zijn, al zullen weinig Nederlanders dat begrip (nog) kennen. Persoonlijk vind ik het wel mooi. Voortaan zal ik ’s avonds de voorhang sluiten.
@Ewald. Let jij maar goed op je eigen voorhang.
Ewald: Oke, dus het is niet Noord-Hollands. Ik dacht ongeveer hetzelfde als Han bij ‘die andere benaming voor gordijn’.
Lousjekoesje, van Han weet ik niet beter, maar van jou …
Binnenkort zal ik een stukje schrijven waarin ik alle Nederlandse leenwoorden weglaat. Het zal je verbazen hoeveel oorspronkelijke Nederlandse woorden je onbekend zijn. En nu ga ik mijn voorhang sluiten.
Houden zo, Ewald. Ik ben benieuwd naar dat schrijfstukje.
Lousjekoesje, dat stukje zal in de komende week worden geplaatst.
Han, hartelijk gefeliciteerd.
Van harte gefeliciteerd!
van harte.
@Han, proficiat!
@Han. Hartelijk gefeliciteerd met deze overwinning. Grt
Hartelijk gefeliciteerd, Han. Een week lang blijft het gordijn voor je open.
@Han: mooie beloning voor een mooi verhaaltje!
Gefeliciteerd, Han.
@ALLEN. Hartelijk dank voor jullie aardige reacties.
Gefeliciteerd, Han.
En ik gebruik ook nog weleens dorst, net als een aantal andere gedateerde woorden, die ik prettiger vind klinken.
@Annette. Dank je wel. Zo hebben we allemaal wel onze voorkeur.
Gefeliciteerd Han. Wie zaait oogst dorst. Mooi stukje.
@Mien. Dank je.