Willen we niet allemaal hartjes verzamelen? We schrijven een stukje van 120 woorden en zetten het in de wacht. Dan kijken we om de paar minuten of het al gepubliceerd is en dan is het wachten op de hartjes. Sommige teksten zijn koud gepubliceerd en de hartjes groeien sneller dan mijn zoon van veertien. Ik probeer een patroon te ontdekken. Misschien moet ik sneller een verhaaltje klaar hebben of gewoon spitsvondiger schrijven. Waarschijnlijk dat laatste.
Dat weekthema winnen zit er dus nog niet. Dat is ook niet erg, want de uitdaging zit erin je hersens te laten kraken over dat ene woord. Eventueel kan ik altijd nog de website hacken. Wees gewaarschuwd en achterdochtig, mocht ik ooit 120 hartjes verwerven.
@Annette. Dat met die hartjes werkt een beetje als met de verkoop van boeken. Kwestie van marketing. Bijvoorbeeld de boeken van Lucinda Riley, of dichter bij huis van Saskia Noort, worden na publicatie in enorme aantallen verkocht. Bestsellers dus. Binnen dat specifieke segment soms geen onverdienstelijke boeken trouwens, maar de Nobelprijs voor literatuur, dat wordt lastig voor ze. Schrijvers als Peter Handke, Elfriede Jelinek en Mircea Cărtărescu bereik(t)en nooit de AKO top tien. Die krijgen niet massaal commerciële hartjes.
Als je (veel) meer hartjes op 120w wilt krijgen, is het een bruikbare tip om naar je stukjes te verwijzen op minstens vier of vijf social media. Dan zal het aantal hartjes sneller groeien dan je zoon van veertien, gegarandeerd…
@Lisette.
Het plezier van het inpakken van het themawoord, ja toch!
@tiny Inderdaad.