Ik heb me erbij neergelegd. Hij is een kop groter dan ik, meer dan.
Voor hem alleen maar leuk, want stoer. Ik vind het vooral lastig wanneer ik hem ergens streng op wil aanspreken. Zijn ogen glimmen, zijn mond verbergt net een grimas. Vanuit deze positie kan ik moeilijk serieus blijven.
Zijn zelfstandigheid is meegegroeid.
Vroeger reageerde hij laconiek als zijn beltegoed alweer opgemaakt bleek. Tja, dan kon hij toch niet laten weten waar hij was?
Inmiddels is hij twee keer alleen op vakantie gegaan. Het waren spannende reizen, ook voor hemzelf. Hoe zou hij het vinden, in zijn eentje? De enthousiaste verhalen kwamen snel.
Hij had gewoon geregeld dat hij onbeperkt kon bellen.
Ons contact blijft als altijd groot.
@Lisette, mooi!
@Lisette. Vanuit tevreden oogpunt geschreven. Sluit me aan bij Willem. Grt
@Willem en @Luc: grote dank, mannen