Schrijf mee!
« »

Fictie

Huidhonger

22 juni 2020 | 120w | Willem Olierook | 5

Ze zat met haar rug naar hem toe. Het hoofd licht gebogen. Waarschijnlijk las ze. De jurk die ze droeg was aan de achterkant laag uitgesneden. De schaduw van de linde speelde met de glanzende huid.
Door de verrekijker zag hij de minieme druppeltjes, die af en toe als condens op een koude ruit in dunne straaltjes omlaag kronkelden. Ze schudde haar bovenlichaam om deze irritatie een halt toe te roepen, maar het vocht zocht daardoor met nog meer gretigheid de glijbaan van haar ruggengraat.
Hij likte aan z’n lippen en liet de zware verrekijker even zakken om met de rug van zijn hand het zweet uit z’n ogen te wrijven.
‘Kom jongen,’ mompelde hij, ‘tijd om te gaan stillen.’

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Willem Olierook of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

14 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »