Onze dochter van tien komt thuis, ze zit lijkt wat oncomfortabel nerveus.
‘Alles goed?’ Vraag ik.
‘Ja mam en ik ga naar Daphne.’
‘Maar kom eens bij me.’
‘Waarom? Mam ik ga naar Daphne en ze wacht al op mij.’
Zucht zo jong maar eigenwijs. ‘Ja maar is die jas wel van jouw?’
‘Mam ik ben tien en weet echt welke jas van mij is.’
‘Denk toch echt dat je een verkeerde jas hebt.’
Een diepe zucht, ‘mam het is zo vies een verkeerde jas.’
Ze gaat weg, ‘misschien wel verkeerd gezien.’
Als ze slaapt toch kijken, ja wel een verkeerde jas. Dezelfde maar een maat kleiner en een andere naam. Kinderen soms…. het is dat we geen behang hebben.
@Lisa. Het is dan wel jouw jas, maar de jas van jou. Er geen behang in de wereld dat je ruilen zou tegen je kinderen….Grtz
Wij hebben dat ook een keer gehad, twee keer zelfs. Dat krijg je wanneer de HEMA in dit geval twee type jasjes verkoopt met een goede prijs-kwaliteitverhouding. Die worden dan door meerdere ouders voor kun kinderen gekocht en ja, dan wordt er soms onbedoeld wat uitgeruild op school
In de eerste zin staat een woord teveel, volgens mij het woordje zit.