‘Attenoje.’ Filip staat moeizaam op. ‘Moet je nou eens zien.’ Hij wijst naar zijn opgezwollen voeten. Dure bordeauxrode mocassins steken ver onder de pijpen van zijn luxe broek uit.
Filip schopte vroeger de bal van links naar rechts, maar nooit de goede kant op. Alsof je met Donald Duck voetbalde.
‘Vind je het gek na al die jaren; mijn hele misjpoge heeft er last van. Het zit in onze genen.’
‘Jullie genen…?’
‘Ken je het Bijbelverhaal Exodus?’
‘Ja.’
‘Na onze lockdown in Egypte – over slavernij gesproken – hebben we veertig jaar door de woestijn gelopen. Op weg naar het Beloofde Land Kanaän. Daar krijg je platpoten van. Er is ons zoveel beloofd… Blinde Maupie! Een retourtje Duitsland was al heel wat.’
Sommige stukken volg ik prima, maar eh…ik zal de clou wel missen. Sorry Han. Deze keer kan ik er echt niks mee. Grt
Luc. Je hoeft geen sorry te zeggen, als je het niet begrijpt dan begrijp je het niet.