‘Waarom ben je zo treurig?’ vraagt de interviewer aan het verhaal.
‘Welnu, over het algemeen wil men een einde aan mij maken. Waarom?’
‘Wellicht omdat een pointe ertoe doet?
De interviewer houdt de microfoon voor waar hij denkt dat de monding van het verhaal uitkomt.
‘Ik wil zo graag voortleven. Ik wil ertoe doen.’
‘Er zijn toch voorbeelden te noemen dat wat goed is, bewaard blijft?’ Zo probeert de vraagsteller opnieuw.
‘Helaas, ik ben bang dat ik de ware schrijver nog niet ben tegengekomen. Ik mag dit niet zeggen, zij zijn allemaal zo met zichzelf bezig.’
De journalist hoest, verontschuldigt zich onverwijld hierover, zegt:
‘Terug naar de werkelijkheid.’
Het verhaal trekt zich terug en bereidt zich voor op zijn einde.
Met The Neverending Story Theme song Limahl. https://www.youtube.com/watch?v=lHytjEj7B9g
Heel sterk, Levja. Meestal ben ik niet zo’n liefhebber van personificaties, maar in dit geval is het zeer treffend.
Prachtig verhaal, Levja.
@Levja. Mooi, heel mooi zelfs.
Dank je wel, Ewald. Allegorie en personificatie boeien mij wel. Of ik het in een lang verhaal of boek zou kunnen volhouden?
Hartelijk dank, Nel
Mijn dank voor je mooie reactie, Rop
Origineel uit de hoek gekomen.
Dank je, Tiny. Het verhaal wil zo graag uit het ‘verdomhoekje’.