Naarmate de koning ouder werd, liet hij steeds meer vorstelijke activiteiten over aan z’n oudste zoon en beoogde opvolger, Ludovicus.
Al jaren geleden had de nar hem leren schaken en de laatste tijd waren ze steeds vaker achter het bord te vinden. Bij mooi weer zaten ze na de lunch en het geknapte uiltje onder de veranda. De brand ging in hun bolknaks, het mondstuk gedoopt in de cognac om de smaak tot het summum van genot op te stuwen.
‘Die partij van gisteren was een ware veldslag,’ sprak de koning, ‘ik ga het nu heel anders aanpakken.’
‘Ja Sire, de stukoffervariant in uw Siciliaanse opening stierf op het slagveld. Heeft u weleens een Muziogambiet overwogen?’
‘Snoever die je bent!’
Ik zou er Wild Muziogambiet van worden.
Schrijf je echt stukoffervariant aan elkaar? Zou zomaar kunnen, hoor. Ik ben slechts een heel klein pionnetje in dit spel. Ik vind het koninklijk gevonden.
Als schaker herken ik me in dit stuk, Willem. Je kent vast je plaatsgenoot Karel van Delft wel.
@Willem. Hij is weer mooi.
Snoever die je bent lijkt mij beter.
@Levja&Ewald&Han, dank (en ik pas het aan Han).
@Ewald, KvD niet, wel Roeland Pruijssers.