Het kwam een enkele keer voor dat het gezamenlijk nuttigen van alcoholica vormen aannam die er daarvoor niet waren. Zelfs de taal had er moeite mee om zich ordelijk en leesbaar te laten overbrengen. Het letterlijk citeren van de koning en in mindere mate de nar zou een onleesbare brei van louter gebrabbel opleveren.
Alleen kwam dat niet door de koning, noch de nar, maar door de schrijver, die, om zich zo goed mogelijk in te leven, het tempo én de hoeveelheden bezigde die hij zijn sprookjesfiguren had toebedacht.
Het gevolg was een hallocinatie, waarbij hij oog in oog dacht te komen staan met zijn beminnelijke hoofdpersonen. Gelukkig is daar dan Levja om een pilletje onder z’n tong te duwen.
Ha, ha, haaa…. Doe ik toch nog iets goeds.
@Willem. Typo? een hallocinatie? Of toch te diep in het glaasje gekeken? Grt
@Levja, niet zo bescheiden
@Luc, een ‘hallocinatie’ is een gefantaseerde ontmoeting.