In de bocht bij het restaurant stond destijds de oliebollenkraam. Mijn zusje en ik kochten oliebollen zonder krenten en rozijnen. Van het geld dat we daarmee uitspaarden, kochten we er nog een om te delen. Toen we ouder werden, reden we rondjes met muziek van een popgroep: de Beatles. De ijsbaan werd het podium van verliefde pubers. Tieners zonder Facebook maakten hier échte vrienden en vriendinnen: ‘volgers’ en ‘likers’ genoeg.
De Jaap Edenbaan waar BN’ers kwamen voordat ze zo heetten – Anneke Grönloh kreeg er koude voeten na Brandend Zand – mag nooit verdwijnen voor huizenbouw, bedacht door een of andere bewindsvoerder die niet eens in de Watergraafsmeer woont. Het Science Park, dat een hoop groen heeft gekost, is al erg genoeg.
Ik ken het alleen van de buitenkant, Han. Als oudste Nederlandse buiten-kunstijsbaan die nog in gebruik is, is het natuurlijk een monument. Ik had zelfs begrepen dat er plannen voor uitbreiding zijn en er een binnenbaan naast gaat komen.
Ewald. Dat klopt. De plannen zijn er. Eerst maar eens zien met die gemeente hier.
Het enige wat ik kan zeggen dat ik ooit voorbij ben gereden toen ik bij Pownd aan de slag moest als persoonsbeveiliger van Danny Goosens, verder ken ik het enkel van TV. Van mij mag het blijven bestaan. Leuk stuk om te lezen. Grt
Luc. Dank je. Hij moet zeker blijven bestaan.
Eén keer geweest (in 1970) Han als uitje van Soos’67, de jongerenvereniging in Poeldijk, mijn toenmalige woonplaats. Ik weet het nog omdat ik toen net verkering had met het mooiste meisje dat twee jaar later mij als haar echtgenoot wilde hebben.
Willem. Bofkont!
Echt wel Han