Het beest waar ik het voor was, is het. Mijn buurvrouw is zo verdrietig. Het was haar allesie. Nadat haar man al twintig jaar geleden de kuierlatten had genomen en haar twee dochters zodra ze mochten het huis waren ontvlucht, was er alleen nog maar Bruce. Mien sprak het uit als ābroesā. Waar je een kalme verspreiding van milde druppels op een ontluikende kersenboom verwachtte, kreeg je een woest grommende en ā als hij de kans kreeg ā bijtende hond die iedereen die het maar waagde om binnen een straal van tien meter van zijn baasje te komen, wilde vermalen tussen een verzameling geelgroene tanden en kiezen.
Nu heeft ze een pootafdruk in gips en as in een hangertje. Mien is ontroostbaar.
@Willem. Toch weer origineel Willem. Grt
@Luc, en nog bijna waar ook.