De schuifdeur glijdt geruisloos open. Vanuit mijn ooghoek zie ik iemand verschijnen.
Waaaaat?
Ik sta perplex. Oog in oog met mijzelf?
Een kloon?
Ze knipoogt, het valse lachje dat ze laat horen echoot in mijn hoofd.
Huiverend draai ik me om en hol weg, rechtstreeks de lift in.
“Je bent van mij, ik heb de touwtjes in handen,” fluistert ze en geeft me meteen een klap.
“Auw!”
De man in de lift kijkt me vreemd aan wanneer ik mezelf sla. Hij ziet haar niet.
“Welke verdieping voor u?” vraagt hij.
Ik leun tegen de wand, knijp mijn ogen dicht.
“Mijn bewegingen zijn niet de mijne, ik ben een marionet. Mijn brein is… gehackt!”
De bovenste knop wordt ingedrukt.
Afdeling psychiatrie.
Grappig en origineel!
Sterk Tiny.
Spannend verhaal, Tiny.
@Willem en Nel. Dank je wel.