Ik zit in de schommelstoel die ik ooit bij de kringloop kocht. Een verfje en een kleurig kussentje en hij was weer als nieuw. Op het tafeltje naast me staat een dampende kop koffie, het hele huis ruikt ernaar.
Je draagt je rode zomerjurk. De zon beschijnt je door het open keukenraam en het lijkt of je gemaakt bent van felle vlammen. Stiekem vanachter mijn opengeslagen magazine – ik lees geen letter, doe slechts alsof – zie ik hoe je aandachtig de bloemen rangschikt die je net in de tuin hebt geplukt.
Wanneer je klaar bent zet je de vaas naast mijn koffie. Je plukt het tijdschrift uit mijn handen, komt op schoot zitten en zoent me. Ik kom helemaal niets tekort.
Naar mijn persoonlijke smaak iets te zoetig, te veel Libelle, maar er zijn vast en zeker lezers (vooral lezeressen) die het wel waarderen. Voor en na een gedachtestreepje (-) altijd een spatie gebruiken.
Een waarlijk wonder is geschiedt: opgestaan uit de dood!
En dat in 2020 in deze barre tijd.
Bedankt @Ewald: streepjes aangepast. Zoetig, ja. Dat het dan vooral door de lezeressen gewaardeerd zou moeten worden is dan weer seksistisch ?. Een lekkere suikerspin in deze ongezellige tijden leek me wel fijn.
Ik vind themawoord ‘magazine’ trouwens een ontzettend lelijk woord, dus ik wilde ook een beetje vlot er vanaf zijn. Op naar volgende week.
Tslinger, je slaat de spijker op zijn kop; als er iemand een seksist is … Daarom heb ik hier ook nauwelijks vriendinnen, wel veel vrienden.
@Tslinger. Ik word er blij van.
Zoet. Klinkt wel wat plakkerig. Sweet dan maar?