Wat een knappe meid achter de kassa.
Oogcontact. Ze glimlacht naar me.
Ik friemel wat, het lukt, mijn trouwring komt los en glijdt in mijn jaszak.
“Hoi, is het je eerste werkdag hier?”
“Uhm, is dat zo duidelijk?,” vraagt ze ietwat onzeker.
“Je doet het prima hoor, ik had je nog niet eerder gezien hier.”
“Vakantiewerk, lekker sparen voor een autootje.”
“Natuurlijk, zo doe je dat!” – Oef, ze is 18 plus –
“Pinnen?”
“Zeker wel!”
“Schat, ik ben thuis.”
“Alles gevonden? Zal ik even helpen met uitpakken? Hé… je trouwring mankeert!”
“Wat? Hoe kan dat nou? Ah, zeker die glibberige ontsmettingsgel van naast de winkelkarretjes. Ik verfris me even en ga onmiddellijk terug. Breng ik meteen nog een beker roomijs mee.”
Naar aanleiding van de trouwring die ik vorige week in de supermarkt vond en waarvan ik aangifte deed. Waar blijft Daniël nu toch?
@tiny Mooie scene.
– ik kan het woord ‘daarmee’ niet goed plaatsen in: ‘ik had je nog niet eerder gezien daarmee.’ Ik zou denken ‘hier’?
– ontbrekend quoteje achter ‘zo doe je dat!’
@Inge. Klinkt inderdaad beter met je aanpassing. Dank je.
@tiny, ik houd ervan.