Schrijf mee!
« »

Mensen, Poëzie

1000

15 januari 2020 | 120w | tslinger | 1

Wanneer was ik voor het laatst heel blij,
Heel gelukkig, heel verliefd, heel vrij?
Wanneer was ik voor het laatst heel,
Geheel compleet, met huid en haar, van top tot teen?
Rozen zijn rood, viooltjes zijn blauw,
Ik zie, ik zie wat jij niet ziet: en de kleur is grauw.
Ik kruip op mijn knieën de dagen aaneen
Te moe, te zwaar, niet genoeg kracht,
Oneindig veel gepieker en gepeins,
Weinig tot geen slaap in de eindeloze nacht.

Zal ik altijd zo blijven, onaf, gebroken, onklaar?
Ik wacht al heel lang op wat de dood zal brengen,
Misschien vloei ik dan weer in elkaar.

Mijn hart in duizend stukjes,
Dat staat op de doos, maar
Er missen er een paar.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van tslinger of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

1 reactie

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »