Als hij zegt dat Ajax vandaag in het rood-wit speelt, kan ik een gevoel van wat kan jou dat nou schelen niet onderdrukken.
Maar als hij een verhaal vertelt zie ik er beelden bij. Alsof hij mijn netvlies leent om beeld aan geluid toe te voegen. Zijn tot de verbeelding sprekende scènes lijken afkomstig uit een door hem eerder geleefd leven. Hoe kan hij anders weten hoe rood eruitziet?
‘Mijn volgende hond wordt een zwarte labrador,’ zei hij laatst. Het uitblijven van mijn ‘waarom?’ veroorzaakte een stilte.
‘Een zwarte of een witte piet, ik zie het verschil abstract. Als je blind bent zie je helderder. Een zwarte labrador heeft een wat makkelijker karakter dan een bruine. Zo zie ik het.’