Het is weer een heksenketel op de Eerste Hulp. Stapels bloedneuzen en blauwe ogen, binnenlopers met boze gezichten niet voor rede vatbaar. Een hele buitenlandse familie met veel dwingende stampij om een ziek kind dat lief met de blokken zit te spelen.
Het oudere echtpaar zit er verloren tussen, hij heeft het zichtbaar moeilijk. Bang en benauwd met hoog opgetrokken schouders wacht hij op het hartfilmpje en verlossing.
De stagiaire die vandaag voor het eerst meeloopt kijkt als een verschrikte Bambi in het rond. Grote ogen en rode oren, mijn vastgeklampte schaduw.
We overleggen over urgentie en tijd van binnenkomst, maken een keuze wie het kind en wie de man gaat zien.
En zo gaat het de hele dag door.
Ja, dat zijn pas echt moeilijke keuzes…
Een verschrikte Bambi… vastgeklampte schaduw… mooi geschreven zeg!
Zo mooi geschreven. Heel herkenbaar… En voor Bambi het beseft is ze vast bezig met haar eerste reanimatie… 👍
Mooi beeld Berdien, een heel realistisch beeld denk ik. Ik verwachtte nog iets van een clue aan het eind. Maar mooi beschreven!
@Berdien, het zal je werk maar wezen. Top beschreven!
@Berdien. Het valt niet mee de hele dag keuzes maken.
je beschrijft de heksenketel van deze werksituatie heel beeldend