‘Pilsje, Bert?’
‘Ja, graag.’
‘Wat willen de bloemetjes drinken? Roos?’
‘Doe maar een watertje.’
‘Fleur?’
‘Doe mij ook maar een watertje.’
‘Alsjeblieft. Drinken jullie helemaal niet meer?’
‘Nee. Een pilsje is de moderne gifbeker van de hedendaagse mens.’
‘Noemden ze je vroeger niet “Spons”, Roos? Alles absorbeerde je. Altijd met een peuk. Als je een grotere neus had, zou je onder de douche nog hebben gerookt.
Een vreselijk woord: “Watertje”. Alsof dat lekkerder is dan water. Je gaat toch niet de kroeg in om water te drinken – Chrysal erbij?
Mag ik even betalen?
Wat? Een euro voor een glas water? Komt gewoon uit de kraan!’
‘We zijn nu eenmaal een horecaonderneming, meneer.’
‘Alsjeblieft. Haal je fooi maar bij het waterleidingbedrijf.’
@Han: graag gelezen. ? ‘Chrysal erbij?’ is een grappige vondst.
Muggenzift-suggestie: waarom verander je ‘bloemetjes’ niet in ‘bloemen’? Fleur en Roos lijken me toch twee volgroeide vrouwen met alles erop en eraan. Ten tweede is het minder seksistisch, en is het maatschappelijk eerlijker. (Bijvoorbeeld: als verkleinwoorden in de zorg niet kunnen voor hulpbehoevenden, dan vind ik dat ze ook niet kunnen voor de volwassen zorgverleners. En dit voorbeeld kun je ook doortrekken naar alle beroepen en lagen in de samenleving.)
@Nele. Ten eerste past ‘bloemetjes’ beter bij ‘watertje’. Ten tweede: de twee meisjes worden wellicht al jaren zo genoemd; ook nu ze vrouw zijn. Het heeft niets met seksisme of het doorgeslagen, zogenaamde maatschappelijk verantwoorde gedrag te maken waarin alles (gender)neutraal moet zijn. En waarin je alles maar normaal moet vinden op straffe van beschuldigd te worden van seksisme, racisme of wat dan ook.
Ik laat een vrouw nog steeds voorgaan in de tram, supermarkt… zoals ik opgevoed ben en graag doe.
@Han: jij bent de auteur van je stukje.
Maar ik weet alleen dat ik niet graag ‘meisje’ wordt genoemd. Zou jij graag mannetje worden genoemd als je oud en hulpbehoevend geworden bent? (Tijdens mijn werk in de zorg sprak ik de mensen niet aan met verkleinwoorden, maar het omgekeerde verwachtte ik van hen dan ook terug. Is maar zo fair, vind ik.) Soit, dit is een persoonlijk dingetje van mij. Je hoeft het niet met me eens te zijn, jongetje. ?
En het is niet omdat het jaren al zo is, dat het goed is, en dat het niet mag veranderen, toch?
@Nele. Je haalt nu heel wat contexten door elkaar. Een ouder iemand noem ik nog steeds ‘u’. Mannetje of vrouwtje past daar totaal niet bij.
Verder is het natuurlijk ook de toon. Als iemand me met jochie, jongetje aanspreekt die ik ken, vind ik dat leuk: Hé, Hanny, jochie, hoe is het?
Ik ben dan ook nog steeds een jongetje.
‘Nele is een aardige vrouw, nog steeds een leuk meisje.’ Klinkt dat naar?
Jouw afsluiting met ‘jongetje’ klinkt gewoon prettig.
Iets anders is: ‘Zeg Nele, meisje, nu moet je eens goed naar me luisteren…’
Ik heb het niet over verandering, maar over totaal doorslaan!
(@Han… In mijn gedachten zijn Fleur en Roosje beiden lid van het basketbalteam… Ze wegen samen 200 kg en ze zijn samen ongeveer vier meter lang…? Zoals je aanhaalt:”alles is context…”) En ik noemde het een muggenzift-suggestie…
Verder vind ik je stukje helemaal goed. Doei.
@Nele. O, nee hoor. Ik vond het juist niet muggenziften. Boeiend zelfs. Iedereen vindt iets soms irritant, denk ik. Vandaar dat ik ook over context sprak. Zo zou ik nooit ‘een lekker wijf’ zeggen, maar een mooie vrouw. Ik had er altijd een hekel aan als mijn ex-vriendin mij bij mijn achternaam noemde: ‘Zeg Maas, moet je horen…’
Leuk je beeldvorming van mijn stukje. Hartelijk dank!
Water uit een flesje is sowieso windhandel.