Het pantoffeldiertje Blurb leefde met duizenden of misschien wel miljoenen broertjes, zusjes, neefjes, nichtjes en vriendjes in een sloot, waar het water altijd lekker warm was dankzij het geloosde afvalwater van de nabijgelegen warmtecentrale, de verbinding met een riool, alsmede de illegaal door een aantal boeren gedeponeerde overtollige mest. Het rottingsproces in dat toch al morsdode water werd met een ontelbare factor versneld, waardoor het voortdurend wemelde van de bacteriën die leefden van afgestorven resten van planten die ooit de euvele moed hadden om langs deze sloot te groeien. Smullen voor die schattige pantoffeldiertjes!!!
Maar op een dag denderde een ontsnapte olifant langs die habitat en blies met z’n machtige slurf die hele sloot met z’n pantoffeldiertjes naar de mallemoer…
@Cesar. Om de tranentrekker compleet te maken was de olifant op het einde door stropers omgelegd. Een hartstilstand had ook nog gekund.
@Ewald. De speculaties over wat er daarna gebeurde zijn talloos. Wat er voor of na de 120 woorden van dit in- en intrieste verhaal is gebeurd, of nog zal gebeuren, dat blijft eeuwig gissen, imagineren, assumeren, taxeren en zelfs supponeren…
@Cesar. Dus je laat de lezer vrij het einde te bepalen. Dat ontroert me.
@Ewald. Het algenritme van die sloot in combinatie met het 230 volt schrikdraad van de 120 woorden bepalen inderdaad dat individuele gedachten de verdere gebeurtenissen zullen moeten invullen dan wel uithollen.
@Cesar. Het algenritme … Mooi gevonden. Een om te onthouden.