Schrijf mee!
« »

Communicatie, Poëzie

Uitzichtloos naar de horizon starend

21 september 2019 | 120w | Wardïa | 1

Ik ben bijna jarig maar mijn vrienden zullen niet op komen dagen.
Ze hebben me verlaten is wat ik uitkraam.
Triest beaam ik dat ik niet volsta zonder waarde

In het duister staar ik verlaten door het raam.
Peinzend in m’n kamer aan de schaamte die hiermee gepaard gaat

Waarom ben ik hier gestrand? Mijn haren dagen niet gekamd.
Even futloos als m’n charmes. Bang voor wat er komen kan.

Ik wacht af

Denkend aan pillen en wat ik daarmee zou willen houd ik me stil.

Dit kan ik niet van mezelf verwachten.
Ik moet doorgaan in een leven waarin ik steeds verder afzak

Bezorgd en ontevreden probeer ik toch iets door te geven.
Wat even is lijkt voor eeuwig.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Wardïa of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »