Ik ben bijna jarig maar mijn vrienden zullen niet op komen dagen.
Ze hebben me verlaten is wat ik uitkraam.
Triest beaam ik dat ik niet volsta zonder waarde
In het duister staar ik verlaten door het raam.
Peinzend in m’n kamer aan de schaamte die hiermee gepaard gaat
Waarom ben ik hier gestrand? Mijn haren dagen niet gekamd.
Even futloos als m’n charmes. Bang voor wat er komen kan.
Ik wacht af
Denkend aan pillen en wat ik daarmee zou willen houd ik me stil.
Dit kan ik niet van mezelf verwachten.
Ik moet doorgaan in een leven waarin ik steeds verder afzak
Bezorgd en ontevreden probeer ik toch iets door te geven.
Wat even is lijkt voor eeuwig.
Recente reacties