Elke ochtend laat ik de hond uit. Ik houd hartstochtelijk van dit vroege loopje met haar. Terwijl zij geuren volgt, geniet ik van het dauw dat nog over het park hangt, van de geluiden van de ontwakende stad en van haar trippel. Ik weet inmiddels waar de lampen al aan zullen zijn en wie er in de file gaan staan. Het is tijdens deze wandeling dat mijn wil, mijn streven, mijn werkelijkheid totaal is. Pas bij de voordeur, als mijn metgezel onrustig hunkert naar binnen te gaan voor haar ontbijt, komen de dagelijkse belemmeringen die mijn wil zullen gaan pijnigen. Al mijn ideeën en gedachten zullen overspoeld raken door dat wat die dag nog allemaal moet. Ook dat wil ik.
Leuk stukje Stefan. Ik zou er bijna een hond door gaan aanschaffen.