Vrijdag. Tijd voor boodschappen.
Allereerst wortels uit het koelvak. Pal voor het klapdeurtje staat daar onbeweeglijk een dame van onbestemde leeftijd. Ze straalt een peilloze treurnis uit, alsof ze net een nucleaire douche heeft ondergaan. Geheel ontworteld lijkt ze wel.
Eerst de andere boodschappen dan maar.
Tien minuten later loop ik weer naar de wortels. Staat dat schepsel er nog steeds. Uit pure onmacht koop ik als alternatief een gezinspak chips.
Maandag. Weer naar de supermarkt.
Ja hoor, dezelfde radioactieve dame op dezelfde plek!
Ik kan niet goed beoordelen of ze daar het hele weekeinde heeft gestaan of simpelweg stapelverliefd is op dat unieke uitzicht.
Als ze er morgen weer staat, wil ik weten hoe of wat.
Ik ben benieuwd.
Cesar, is het geen tweedimensionale, kartonnen reclame-mevrouw? Wellicht zie je aan de achterkant een voetensteun. Gewoon even opzijschuiven en je worteltjes pakken.
Precies Ewald. Op een kantoor waar ik wel eens kom staat zo een Oikos yoghurt moedertje. Telkens weer groet ik haar. Ze lacht altijd maar antwoorden doet ze nooit.
@Ewald @Guido. De oplossing zit inderdaad vaak in zulke details. Ik had eigenlijk niet de indruk dat ze van bordkarton was, maar tegenwoordig ziet dat er allemaal zo echt uit, vooral als er gebruik wordt gemaakt van een goede 3D-printer. Ik zal er eens goed kritisch naar kijken.
Je mag er alleen maar naar kijken maar aankomen niet,Cesar, tenzij ze inderdaad van karton is.