Het is vreemd hoe scherp je geheugen kan werken op de momenten dat je het niet zou verwachten. De blauw gekleurde vis van schuimrubber. Er was nog één gat open. Hoe ik met kleren aan het water in sprong, als onderdeel van de eisen om mijn zwemdiploma C te halen. Het moment waarop ik naast mijn diploma ook het laatste schubje kreeg. Een maanvormig stukje dat totaal niet op een schub leek. Geel dit keer. Ik koos om en om voor groen en geel. Zo verglijd ik van herinnering naar realiteit. Ik heb mijn kleren aan. Laat me op de golven drijven. De maan. De lichtjes in de verte. Dit en mijn herinneringen, die als een film aan me voorbijtrekken.
@Hadeke: de felbegeerde schubjes van de vis bij het schoolzwemmen! Wat een goed gebruik van het week-woord.