Ik zie je. Vanuit mijn ogen. Vanuit mijn ziel. Maar jij verschuilt je. In donkere hoekjes en achter zware gordijnen. Je doet verstoppertje, speelt een spel. Je zet je masker op, en lacht door je tranen heen. Elke keer als je denkt te winnen, heb je al verloren.
Jij bent de spelleider, wij de kandidaten. Jij zet de regels. Stapelt ze op. Stuk voor stuk. Het was begonnen met één. ‘Laat ze niks merken. Laat ze niks voelen.’
Je gaat eronder door. En je laat ons raden. Als wij te laat zijn, wie is dan de echte verliezer? Ik wil je vinden. Ik zie je. Het masker is af. Alleen was de tijd al voorbij. Je hebt je spel gewonnen.
Beste Johannes, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie