Albion, het witte eiland. De oeroude magie en de hedendaagse oorlogsstemming gaan er hand in hand.
Ik heb goede herinneringen aan frisse public footpaths bedolven onder wiegend fluitekruid, tea and scones op een groen grasveld in een rustig rustiek dorp. Helaas ook slechte herinneringen, met name aan de minder prettige kanten van de engelse cultuur en gewoontes. Nooit wordt iets rechtstreeks geuit, zoals bijvoorbeeld het Kafkaiaans unheimisch zwijgen over pietluttige ergernissen.
Met verbijstering luister en kijk ik naar de toenemende klimaatverontreiniging daar in het Lagerhuis. Wolken van schreeuwend onheil kolken heen en weer, het wantrouwen kleurt de lucht zwart. Giftige replieken stromen als bitter gal om stampende voeten en vuisten.
Ik heb meelij met de gewone Engelsen.
Wie wil dit?
@Berdien, goed verstopt, het themawoord! En zoals je in de dollemansrit kunt lezen, komt de stoom uit de oren. Trouwens, alleen al die inrichting van het Lagerhuis, waar de partijen pal tegenover elkaar zitten. Dat is toch vragen om conflicten.
ja, dat indirecte van de Britten, die zogeheten beleefdheid blijkt nu meer een vernisje.