Ik kan geen kant meer uit. Die eikel naast me wil ook niet wijken. We staan hier veel te dicht op elkaar. ‘Moven!’, probeer ik nog, maar het lukt van geen centimeter. Over millimeters nog maar te zwijgen. Wat duurt het allemaal lang. Verstikkend hoe de tijd voorbij kruipt. Ik word hartstikke gestoord van dat getik naast mijn oor. Wat!? Gaan ze ook nog koffie drinken? Hebben ze daar de tijd voor? Dat kan toch niet? Het in grote getale toegestroomde publiek wordt ook onrustig. De finale is in zicht. Er moet nu snel iets gebeuren. Ik overleg met het stuk dat helemaal aan de andere kant staat. We zijn het snel eens. Een shockade biedt de enige oplossing. Voorlopig.
@Mien. Schaakpartij? Rokade?
koffie drinken – koffiedrinken
Helemaal goed qua rokade.
Wat het andere betreft:
In een aantal gevallen zijn beide schrijfwijzen verdedigbaar. Sommige combinaties kunnen we namelijk op twee manieren opvatten: als een samenstelling, of als een woordgroep. Dat blijkt onder andere bij de ontkenning.
Als een combinatie van een zelfstandig naamwoord en een werkwoord met geen wordt ontkend, wordt die combinatie als een woordgroep beschouwd: het telwoord geen ontkent alleen het zelfstandig naamwoord.
Bij koffie drinken gaat dit op. Ook al staat het zo geschreven in een woordenboek.
En nog een makkelijke uitleg:
Als het een zelfstandig naamwoord is, worden de woorden theedrinken en waterdrinken aan elkaar geschreven. Dus:
– “Het theedrinken is een ritueel geworden”
– “Het waterdrinken na een wedstrijd is gezond”
Maar als het om werkwoorden gaat, schrijf je het los van elkaar.
Maar aan elkaar geschreven vind ik ook best hoor.
Ik zie het echter als een werkwoord. Een zelfstandig naamwoord is zo passief. ?