Ik zat vast in een plotprobleem door twee losse eindjes.
Mijn maag deed weer pijn en ik kon weer niet goed slapen. De twee losse eindjes werden twee hogesnelheidstreinen in mijn nachtmerries, die naast elkaar denderden in tegengestelde richtingen zodat ze nooit op dezelfde eindbestemming zouden aankomen. In paniek liep ik over het dak van de treinen, nu en dan eens overspringend van de ene naar de andere, zoals in de ouderwetse cowboyfilms, terwijl ik me steevast alle voorgaande bestemmingen probeerde in te prenten. Ik wist dat ik een wisselaar gemist had in het verleden van mijn verhaal.
Veertien dagen duurde het. Nu zijn de twee losse eindjes twee schoenveters geworden die ik maar gewoon aan elkaar hoef te knopen.
@Nele. Leuk stukje met passende titel. Alsnog een goede plot. Het streepje in hogesnelheidstreinen is niet nodig.
@Ewald: merci.😊
Ik gebruik te veel streepjes. (En te veel emoticons in mijn comments 😜 .) Nu is het mooier. Doei.
@Nele. Mooi stukje. Soms moet je vreemde bokkensprongen maken.
Mooi beschreven NDD. Het leed van een schrijver, heel herkenbaar. En die opluchting als alles klopt!
@Han: eigenlijk was het best wel leuk hoor.
@Inge: idd. Op naar het volgende avontuur. 😊
Mooi zeg! Ik zal geen twee keer het woord ‘meer’ gebruiken (zin twee) maar verder zeg ik: meer, meer! 😉