Gelukkig is ‘mijn’ plekje nog vrij. Het is vrij rustig. Ik zet mijn tas zoals altijd voor mijn voeten neer en leg automatisch meteen de krant op mijn schoot. Al snel ben ik verdiept in de vier sterren sudoku. Voordat ik hem af heb, wordt ik ineens terug in de trein gebracht. Ik hoor een zachte engelenstem, Heel dichtbij. Ze heeft het niet tegen mij maar ik luister wel naar haar. Ze zit achter me, met haar rug tegen de mijne. Ik kan haar warmte bijna voelen. Hoe zou ze er uit zien? In mijn gedachten stel ik me een lange, donkerblonde vrouw voor. Lief glimlachend zal ze naar degene tegenover haar zitten. Ik durf deze fantasie niet te doorbreken.
wel mooi sfeerbeeld @Diede
@Diede: en nu ik jouw stukje voor de tweede keer lees, denk ik opeens iets vreselijks… Vergeef het mij, Diede… ???
‘Ik durf deze fantasie niet te onderbreken…’ Bij de volgende halte stapt de lelijkste vrouw ter wereld wel niet op zekers… Gaat ze wel niet zitten op het plekje vlak voor je HP?’ ???
Of maakt de engel met de mooie stem zich toch kenbaar als ‘de vrouw met de baard’? ????
Mooi, ja… Leuk suggesties van N.N.D. Probeer er eens een vervolg aan te geven!