Voor de dageraad ben ik al buiten. Niemand hoeft me hier te zien.
‘Ach jongen, ben je daar? Wat ben ik blij dat je er nog steeds ligt.’
Ik geef hem een tik tegen zijn kruis en sjouw hem behoedzaam naar boven. ‘We zullen je weer lekker aankleden hoor. Wat zie je er nog goed uit voor je leeftijd.’ Ik doe de kast open en pak de spulletjes die zo goed en mooi bij hem passen.
Ben ik gek? Hadden ze maar niet die klok iedere keer weer moeten verzetten. Dan was hij niet te vroeg gekomen zoals dit jaar. Afgelopen jaar moet ik alweer zeggen.
Ik verlicht hem en kijk naar buiten. Het sneeuwt!
‘I’m dreaming of a white…’
Han: en een bosje pinksterbloemen ver voor pasen
@Berdien. Haha, die is goed. Dank je wel.