21 september 2018 koos je ervoor: je eigen sterven. In mijn armen, omringd door familie en je beste vrienden.
Jij, mijn man, mijn grootste liefde. Mijn steun en mijn vriend.
Nog geen 1,5 jaar waren we samen. En wat een prachtige tijd hebben we gedeeld.
Je wist al dat je waarschijnlijk zou sterven. Heel voorzichtig hadden we het toch over later. Maar ons gedeelde later was veel te kort.
Jouw huis, werd het gedeelde huis van ons. Nu is het mijn huis. Niet meer parttime gedeeld met jou, maar fulltime gedeeld met puberzoon en 2 honden.
Ons bed. Wat heeft het lang geduurd, voor ik weer kon slapen.
Nooit meer onze pantoffels samen onder ons bed. Alleen de mijne. Alleen.
« Luther komt stellingen tekort (3) – slechts 120 woorden
Toffeltje en het muisje dat een berg baarde »
« Luther komt stellingen tekort (3) – slechts 120 woorden Toffeltje en het muisje dat een berg baarde »
Liefde, Mensen
Jij en Ik, maar dan zonder Jij
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Elsbeth Boom of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
4 reacties
Reageren
« Luther komt stellingen tekort (3) – slechts 120 woorden Toffeltje en het muisje dat een berg baarde »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Nagedachtenis)
Recent
- Doe niet zo kattig!
- Kroontje
- 1064 Ė Celsius
- Ridder van het laatste woord
- Tand om tand
- Zuiver scheerwol
- Vouwtje
- Duitse staander (2)
- Voorval
- Cuspidaat
Het verdriet is voelbaar.
(āonder bedā > volgens mij ontbreekt er een woord)
Dank je wel @nel.
@Elsbeth: de rouw in alle eeuwigheid beschreven, treurig en mooi.
Waar ‘eeuwigheid’ staat had ik ‘rauwigheid’ getypt, maar de spellingscontroleur heeft somma een eigen mening.